Η ιστορική μνήμη και η ανάμνηση γεγονότων τα οποία χάραξαν βαθιά την πορεία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, αποτελούν διδάγματα για μίμηση ή για αποφυγή.
Επίσης μας θυμίζουν ποιες θα πρέπει να είναι οι ενέργειες των ατόμων, των ομάδων και της κοινωνίας σχετικά με τις κατά καιρούς προκλήσεις που επηρεάζουν τη ζωή μας.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, της 17ης Νοεμβρίου 1973, η οποία κατέδειξε το δρόμο του αγώνα, κυρίως της νεολαίας, για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την πτώση της δικτατορίας.
Το νόημα της επετείου αυτής είναι η ανυποχώρητη στάση των πολιτών ενάντια στην παραβίαση των πολιτικών, των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, όπως αυτά διατυπώνονται στο Σύνταγμα, καθώς επίσης και το δικαίωμα της αντίστασης ενάντια σε κάθε προσπάθεια κατάλυσης αυτού με οποιασδήποτε μορφής βία.
Επίκαιρο πάντοτε το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, έρχεται να μας υπενθυμίσει, στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, ότι η απαίτηση για ελευθερία και δημοκρατία, όταν εκφράζεται μέσα από το λαό και ειδικά από τη νεολαία, είναι δυνατό να κλονίσει και τα πιο δύσκαμπτα ή απολυταρχικά συστήματα.
Οι δύο έννοιες αυτές δεν εκχωρούνται και δεν απαλλοτριώνονται, καθώς κανείς δεν έχει συνταγματική εξουσιοδότηση να κάνει κάτι τέτοιο.
Τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973 πιστοποιούν με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι ο Έλληνας θεωρεί τη Δημοκρατία και την Ελευθερία, εθνική του κληρονομιά, για την οποία είναι διατεθειμένος ακόμα και σήμερα να δώσει και την ψυχή του, προκειμένου να τις διατηρήσει.
Αυτό άλλωστε έχει δείξει η ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού μέσα από τους αιώνες.
Βαδίζοντας λοιπόν στο φωτεινό μονοπάτι της Ιστορίας και ο σύγχρονος Έλληνας είναι βέβαιο ότι θα σταθεί και πάλι στα πόδια του, ελεύθερος και δημοκράτης, όσες θυσίες και όσες στερήσεις κι αν υποστεί.
Πιστεύω ότι αυτή η κεντρική ιδέα μας μένει ως παρακαταθήκη, από την επέτειο του Πολυτεχνείου, ώστε να έχουν και οι…